مطالعه تأثیر عصاره ریسه طبیعی و کشت شده و اجزای همزیست اوسنئا آرتیکولاتا بر ترمیم زخم های پوستی در رت ویستار

مقدمه: گلسنگ ها جهت مطالعات بیوتکنولوژی یکی از مدل های زیستی مناسب هستند که متابولیت های ثانویه متنوعی با استفاده از کشت این ویترو تولید می کنند. این متابولیت ها دارای فعالیت های زیستی متعددی از قبیل خواص ضدویروسی، ضدباکتری، ضدتوموری، ضدالتهابی و ضدپروتوزوآ می باشند. هدف: هدف از تحقیق حاضر مطالعه اثر ترمیمی عصاره ریسه طبیعی و کشت شده و اجزاء همزیست (جلبک و قارچ به طور مجزا) اوسنئا آرتیکولاتا بر زخم های پوستی در شرایط این ویوو می باشد. روش بررسی: نمونه های جمع آوری شده شسته و در سایه خشک شدند. ریسه و اجزای همزیست گلسنگ (پس از جداسازی) به طور جداگانه کشت شدند. کروماتوگرافی لایه نازک برای ریسه طبیعی و ریسه کشت شده و اجزای همزیست انجام گرفت. سپس عصاره متانولی ریسه ها و اجزای کشت شده تهیه و اثر آنها بر ترمیم زخم بررسی شد. نتایج: عصاره متانولی ریسه طبیعی دارای فقط اسنیک اسید و کشت بافت ریسه دارای اسنیک اسید و دو ترکیب ناشناس بودند. اجزای همزیست فاقد اسنیک اسید بودند. عصاره متانولی ریسه طبیعی و کالوس آن در روند بهبود زخم مؤثر بودند. آنها اختلاف معنی داری با سایر گروه های تحت درمان نشان دادند. در حالی که عصاره متانولی کالوس قارچ و جلبک بر روند ترمیم زخم تأثیری نداشتند. نتیجه گیری: تشکیل اسنیک اسید بر پایه ارتباط فیزیولوژیک قارچ - جلبک می باشد به همین دلیل در اجزاء به طور جداگانه یافت نشد.